Што заборави Путин кога ја нападна Украина?

Пишува: Ричард Галант, управен уредник на CNN Opinion

Кога нацистичка Германија го нападна Советскиот Сојуз на 22 јуни 1941 година, диктаторот Јосиф Сталин беше премногу шокиран за да зборува во јавноста речиси две недели.

На 3 јули, тој конечно одржа говор на радио, обидувајќи се да ја увери својата нација - која веќе претрпе сериозни загуби на бојното поле во германскиот блицкриг - со зборовите: „Историјата покажува дека нема непобедливи војски“.

Германската „Операција Барбароса“ вклучуваше повеќе од 3 милиони војници, околу 3.000 тенкови и 2.500 авиони - една од најголемите инвазивни сили во историјата. Очекувајќи да ја освои Москва за неколку недели, нацистичкиот диктатор Адолф Хитлер мислеше дека советскиот режим брзо ќе се распадне. Меѓутоа, во текот на следните четири години, војските на Хитлер се покажаа сè освен непобедливи.

Пред една година, наследникот на Сталин во Кремљ, рускиот претседател Владимир Путин, лансираше војска - војска за која веројатно мислеше дека е непобедлива - во Украина, со цел брзо да го обезглави нејзиното раководство и да го заземе Киев. Неговите надежи беа фрустрирани од храбрата одбрана на Украина под претседателот Володимир Зеленски, а двете нации продолжуваат да се заглавени во див конфликт.

Спротивно на она што повеќето луѓе го очекуваа пред војната, тоа е ќор-сокак, забележа пензионираниот американски генерал Дејвид Петреус, во Q&A со аналитичарот за национална безбедност на CNN, Питер Берген. Па, како изгледа рускиот лидер една година по неговата одлука?

„Путин досега заработи неуспешна оценка“, рече Петреус, кој командуваше со американските војни во Авганистан и Ирак.

„Да потсетиме дека првата и најважна задача на стратешкиот лидер е да ги „добие вистинските големи идеи“ - односно да ги доведе во ред целокупната стратегија и основните одлуки. Путин очигледно не успеа во таа задача, што резултираше со војна што тој и неговата земја ги направи параја, ја уназади руската економија за една деценија или повеќе (губејќи многу од најдобрите и најпаметните во Русија и поттикна над 1.200 западни компании да заминат од Русија или да ги намалат операциите таму), направи катастрофална штета на руската војска и на нејзиниот углед и го доведе неговото наследство во сериозна опасност“.

Сепак, би било грешка да се потцени Русија, забележа Петреус, наведувајќи ја максимата која често му се припишува, можеби погрешно, на Сталин: „Квантитетот има свој квалитет“.

За време на Втората светска војна, способноста на Советскиот Сојуз да се повика на огромни резерви и да има огромни жртви, и покрај тоа што имаше инфериорни тенкови и авиони, му помогна да ја победи Германија.

Денес, населението на Русија е повеќе од три пати поголемо од населението на Украина и може да си дозволи да испрати повеќе војници во борбата. Но, во случајот на Украина постои нематеријален фактор. „Украинците знаат за што се борат“, забележа Петреус, „додека не е јасно дека истото важи и за многу руски војници, од кои непропорционален број се од етничките и секташките малцинства во Руската Федерација“.