Љубчо Георгиевски: Зошто за Бугарите зборуваме со омраза, а српскиот фашизам го премолчуваме?

Поранешниот премиер Љубчо Георгиевски повторно ја отвора темата за историографската и политичката пристрасност во македонскиот наратив, обвинувајќи ја државната пропаганда за двојни стандарди кон Бугарија и Србија.

„Значи, Бугарите сè уште се монархо-фашисти, фашистички окупатори. Тоа го слушаме постојано. Ама кога станува збор за Караџорџевата Југославија – тишина,“ вели Георгиевски, укажувајќи на, како што вели, систематското игнорирање на репресивниот карактер на Кралска Југославија во јавниот дискурс.

Георгиевски потсетува на примерот со филмот „Црвениот поет“, кој пет години беше забранет во Македонија. Филмот го прикажува претепувањето на Кочо Рацин во српски затвор – сцени кои, според него, првично се сметаше дека се проблематични поради можната навреда кон Бугарите. „А всушност, филмот бил забранет за да не се навредат Србите. Ете колку сме перфидни како пропаганда,“ изјавува Георгиевски.

Тој посочува дека терминот „монархо-фашизам“ речиси целосно исчезна од употреба кога се зборува за Кралска Југославија, иако тоа беше официјалниот став во поранешната југословенска историографија. „Кога учевме историја, Кралска Југославија беше опишана како монархо-фашистички режим на Александар Караџорџевиќ. Денес тој термин е табу.“

Георгиевски ја обвинува македонската држава дека води селективна меморија и пропаганда. „Денеска, македонскиот патриотизам го слави заедничкото минато со Кралска Југославија, ама заборава дека се работи за истата таа монархо-фашистичка диктатура,“ вели тој.

Со овие ставови, Георгиевски отвора чувствително прашање за историската доследност и политичката манипулација со националната меморија. Неговите зборови можеби ќе бидат оспорувани, но дефинитивно предизвикуваат да се преиспитаат длабоко вкоренетите наративи во македонското општество.