Муцунски се сретна со бугарскиот европратеник Кјучук кој му испрати јасна порака дека без Бугари во устав нема ЕУ

Министерот за надворешни работи на Северна Македонија, Тимчо Муцунски, на маргините на Анталија Дипломатскиот форум, објави низа формални и дипломатски средби. Меѓу нив, особено внимание привлекува средбата со европратеникот Илхан Кјучук — за која министерот свесно или намерно избегна да ја сподели најважната информација: дека станува збор за бугарски пратеник во Европскиот парламент, и тоа претседател на Комисијата за правни прашања.

Ова не е мала пропуштена формалност. Ова е сериозна манипулација со информацијата. Во политички контекст кој е веќе крајно чувствителен, особено во односите со Бугарија, да се скрие токму оваа димензија од јавноста е директна навреда за граѓаните и нивното право да знаат со кого и за што се разговара во нивно име.

Муцунски во својата изјава повторно се потпира на истрошените флоскули за „неповратност на реформите“ и „оценка според заслуги“. Тоа што го повторува од денот кога ја презеде функцијата. Но прашањето е – што конкретно е направено за да се одблокира европскиот пат на државата? Што точно се разговара со пратеник кој има директен пристап до правната рамка на Европската унија, а доаѓа од земја – Бугарија – која користи свое легитимно право како земја-членка да постави услови во процесот на пристапување? Тоа право е дел од европската правна и политичка архитектура, и колку и да не ни се допаѓаат некои позиции, тие се реалност со која треба да се соочиме со зрелост и дипломатска умешност.

Во тој контекст, важно е да се потенцира и дека официјалниот став на Европската Унија е јасен: за Северна Македонија да напредува во процесот на пристапување, неопходно е да ги внесе Бугарите во Уставот, како дел од уставните измени договорени во рамките на преговарачкиот процес.

За жал, повторно гледаме старо сценарио: дипломатски туризам, без јасна агенда, без резултати, и со внимателно дозиран пиар за домашна употреба. Министерот зборува за европски вредности, но со однесување спротивно на основната демократска вредност – транспарентноста.

Европската Унија не е проблемот – туку домашната неспособност да се разбере што значи вистински посветеност кон пристапниот процес. Северна Македонија има обврски, критериуми што мора да ги исполни, и партнери во ЕУ кои се искрено посветени на нејзиното членство. Но, сè додека МНР продолжува со политика на „замаглување“ и празна реторика, нашето место во Унијата ќе остане далечно ветување.

Министерот Муцунски мора да разбере дека јавноста не бара дипломатски еуфемизми, туку вистина. Бара јасни позиции, отчетност и политичка храброст. Времето на бегање од одговорност под превезот на „висока дипломатија“ одамна помина. Доколку Владата сака доверба – ќе мора најпрво самата да почне да ја покажува.

Европа чека. Прашањето е – дали ние конечно ќе престанеме да си играме политика и ќе почнеме да работиме сериозно за нашето место таму?