Љубчо Георгиевски: По 1945 Македонија доби србизација, а не вистинска македонизација
05 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во своето најново излагање, Љубчо Георгиевски остро се осврна на периодот по 1945 година, посочувајќи дека тогаш македонското општество било ставено под процес на систематска србизација, наместо да добие автентична македонска еманципација. Според него, десетици илјади луѓе со бугарско сознание, или т.н. ванчовисти, во тој период се соочиле со прогони и притисоци бидејќи се противеле на наметнатата србизација, која според Георгиевски не била ни вистинска македонизација, туку форма на асимилација во рамките на тогашната југословенска федерација.
Тој потсети на имиња како Винко Марковски, Васил Ивановски, Пеце Трајков и Спиро Спирев — личности кои, иако биле дел од комунистичката борба, сепак на крајот избегале во Бугарија откако увиделе дека новата власт наместо да промовира македонски национален израз, воспоставува масовна србизација. Георгиевски нагласува дека македонскиот јазик, иако формално добиен како признаен јазик, од самиот почеток бил подложен на сериозни влијанија и промени со цел да се приближи кон српските стандарди.
„Сите тие луѓе верувале дека по 1944 ќе се создаде автентична македонска нација, со своја култура и право на изразување на народниот бит. Наместо тоа, сведочиме на масовна србизација — политичка, културна и институционална“, изјави Георгиевски, додавајќи дека тогашниот југословенски проект го користел македонскиот национален идентитет како политичка конструкција, без да му дозволи да се развива во полна автономија.
Тој потсети дека за денешните генерации изгледа незамисливо да слушнат како токму македонски комунисти и партизани бегале во Бугарија, но реалноста на тие години била сосема поинаква — луѓето барале заштита од едно ново, насилно наметнато србизирање кое, според Георгиевски, ја скршило природната линија на македонскиот развој.
Во својата анализа, Георгиевски повика историската наука да ги отвори овие прашања без политички табуа, затоа што, како што рече, „токму тие фалсификати и денес создаваат поделби меѓу народите на Балканот.“
Љубчо Георгиевски: По 1945 Македонија доби србизација, а не вистинска македонизација
05 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во своето најново излагање, Љубчо Георгиевски остро се осврна на периодот по 1945 година, посочувајќи дека тогаш македонското општество било ставено под процес на систематска србизација, наместо да добие автентична македонска еманципација. Според него, десетици илјади луѓе со бугарско сознание, или т.н. ванчовисти, во тој период се соочиле со прогони и притисоци бидејќи се противеле на наметнатата србизација, која според Георгиевски не била ни вистинска македонизација, туку форма на асимилација во рамките на тогашната југословенска федерација.
Тој потсети на имиња како Винко Марковски, Васил Ивановски, Пеце Трајков и Спиро Спирев — личности кои, иако биле дел од комунистичката борба, сепак на крајот избегале во Бугарија откако увиделе дека новата власт наместо да промовира македонски национален израз, воспоставува масовна србизација. Георгиевски нагласува дека македонскиот јазик, иако формално добиен како признаен јазик, од самиот почеток бил подложен на сериозни влијанија и промени со цел да се приближи кон српските стандарди.
„Сите тие луѓе верувале дека по 1944 ќе се создаде автентична македонска нација, со своја култура и право на изразување на народниот бит. Наместо тоа, сведочиме на масовна србизација — политичка, културна и институционална“, изјави Георгиевски, додавајќи дека тогашниот југословенски проект го користел македонскиот национален идентитет како политичка конструкција, без да му дозволи да се развива во полна автономија.
Тој потсети дека за денешните генерации изгледа незамисливо да слушнат како токму македонски комунисти и партизани бегале во Бугарија, но реалноста на тие години била сосема поинаква — луѓето барале заштита од едно ново, насилно наметнато србизирање кое, според Георгиевски, ја скршило природната линија на македонскиот развој.
Во својата анализа, Георгиевски повика историската наука да ги отвори овие прашања без политички табуа, затоа што, како што рече, „токму тие фалсификати и денес создаваат поделби меѓу народите на Балканот.“
Љубчо Георгиевски: По 1945 Македонија доби србизација, а не вистинска македонизација
05 јули 2025
• од Станча Јаќимовски
Во своето најново излагање, Љубчо Георгиевски остро се осврна на периодот по 1945 година, посочувајќи дека тогаш македонското општество било ставено под процес на систематска србизација, наместо да добие автентична македонска еманципација. Според него, десетици илјади луѓе со бугарско сознание, или т.н. ванчовисти, во тој период се соочиле со прогони и притисоци бидејќи се противеле на наметнатата србизација, која според Георгиевски не била ни вистинска македонизација, туку форма на асимилација во рамките на тогашната југословенска федерација.
Тој потсети на имиња како Винко Марковски, Васил Ивановски, Пеце Трајков и Спиро Спирев — личности кои, иако биле дел од комунистичката борба, сепак на крајот избегале во Бугарија откако увиделе дека новата власт наместо да промовира македонски национален израз, воспоставува масовна србизација. Георгиевски нагласува дека македонскиот јазик, иако формално добиен како признаен јазик, од самиот почеток бил подложен на сериозни влијанија и промени со цел да се приближи кон српските стандарди.
„Сите тие луѓе верувале дека по 1944 ќе се создаде автентична македонска нација, со своја култура и право на изразување на народниот бит. Наместо тоа, сведочиме на масовна србизација — политичка, културна и институционална“, изјави Георгиевски, додавајќи дека тогашниот југословенски проект го користел македонскиот национален идентитет како политичка конструкција, без да му дозволи да се развива во полна автономија.
Тој потсети дека за денешните генерации изгледа незамисливо да слушнат како токму македонски комунисти и партизани бегале во Бугарија, но реалноста на тие години била сосема поинаква — луѓето барале заштита од едно ново, насилно наметнато србизирање кое, според Георгиевски, ја скршило природната линија на македонскиот развој.
Во својата анализа, Георгиевски повика историската наука да ги отвори овие прашања без политички табуа, затоа што, како што рече, „токму тие фалсификати и денес создаваат поделби меѓу народите на Балканот.“