9 март: Една од најголемите победи во историјата на Бугарија

Погледнете што се случило на овој датум во историјата На 9 март 1230 г. Беше постигната една од најголемите победи во бугарската историја – тогаш се случи битката кај Клокотница, недалеку од реката Клокотница и истоименото село. Бугарската војска на чело со царот Иван Асен II и војската на епирскиот владетел Теодор Комненос се соочиле. Бугарите целосно го поразиле ефемерното Епирско Царство, го заробиле епирскиот деспот заедно со целото негово семејство и ја ослободиле неговата војска.

Во раните утрински часови на 9 март (денот на 40-те маченици) двете завојувани страни се сретнаа кај реката Клокотница - 10 километри западно од Хасково. Според легендата, бугарскиот владетел се населил во логор во тврдината на ридот Хасар, која се наоѓа во близина на денешното село Сталево. За да ја инспирира својата помала војска,

Иван Асен II наредил пергаментот со прекршувањето на мировниот договор од страна на Теодор да се забие на копје и да се подигне како борбен стандард.

Во битката што следела, бугарскиот крал покажал воена лукавство, фрлајќи ги во бегство Римјаните и Франките витези. Самиот Теодор Комнен бил заробен, заедно со неговите синови и ќерки.

Царот Иван Асен II наредил највисоките затвореници да бидат однесени во главниот град, а заробените обични војници да бидат нахранети и пуштени во нивните домови. Заради неговата невидена благородност и хуманост, царот Иван Асен II бил почитуван и сакан „...и не само од Бугарите, туку и од Римјаните и другите народи“ – напишал византискиот хроничар Георги Акрополит.

Нападот на станицата Буново

Нападот на станицата Буново е најголемиот напад на железницата во бугарската историја по број на жртви. Беше спроведено на 9 март 1985 година. со помош на бомба поставена во вагонот за мајки со деца во возот Бургас - Софија. Бомбата има временски механизам, а времето се пресметува да се совпадне со влегувањето на возот во тунелот во реонот на станицата Буново. Таму паниката и немањето доволно воздух би довело до најголем можен број жртви.

Поради маневар на станицата Златица, возот доцнел две минути, а експлозијата се случила во 21 часот и 31 минути. на станицата, не во тунелот.

На местото на инцидентот пристигнаа министрите за внатрешни работи и за транспорт Димитар Стојанов и Васил Цанов. Вагонот е откачен. Шест часа жртвите и повредените биле превезувани во околните градови, додека останатите патници биле подложени на строги проверки од органите на прогонот - кој им го купил билетот и кога, каде се качиле и каков багаж носеле. Дури потоа возот го продолжува патувањето до Софија.

Во нападот загинаа 12-годишниот Георги Цветков, 13-годишниот Стефан Атанасов, 38-годишната Јаворка Петрова, 40-годишниот Емил Георгиев, 60-годишниот Стилијан Иванов, 63-годишниот Николај Генков и 64-годишната Рајна Бозукова. Меѓу жртвите има глуви и неми деца кои се враќаат дома. Тешко повредени се 9 лица, меѓу кои 2 деца.

Истиот ден, бомба експлодираше во кафе-слаткара на хотелот Сливен во Сливен.

Нападот, како и тој што следеше во градот Сливен, го извршија активисти на илегална протурска организација. Атентатот дојде како реакција на ренесансниот процес. Во април 1988 г Три лица директно вклучени во нападот беа осудени на смрт.

Свадбата на Наполеон и Џозефина

На 9 март 1796 г. Наполеон Бонапарта се ожени со Жозефина де Бохарне. Од моментот кога ја видел Џозефина за прв пат, Наполеон бил длабоко импресиониран од нејзиниот шарм. Лудо заљубен почнува да и се додворува, но таа е прилично отпорна, прашувајќи се што да прави со оваа слаба и мала Корзиканка. Во меѓувреме, воената кариера на Наполеон беше во континуиран раст и во 1797 година Жозефина се предаде на додворувањето на генералот Бонапарта и се омажи за него, бракот беше само граѓански, немаше црковен брак. Две години подоцна, на 9 ноември 1799 година, Наполеон изврши државен удар и стана прв конзул на Франција, оставајќи ги другите двајца конзули без вистинска моќ. Така, Жозефин е првата дама на Франција.

Неколку години подоцна, Наполеон, по многуте воени успеси што ги постигна, беше совладан од идејата дека нема никој поголем од него. Во 1804 година, во присуство на папата Пиј VII,

Наполеон I е прогласен за император на Франција, а Жозефина е крунисана за царица. На инсистирање на папата, во предвечерието на крунисувањето, тие набрзина склучија црковен брак без официјални сведоци.

Нивниот брак не е мирен. Охрабрен од неговата мајка, Бонапарта имал љубовници да се погрижат тој да не е причината за неговиот брак без деца со Џозефина. Така, во 1806 година, полската грофица и љубовница на Наполеон, Марија Валевска, родила вонбрачен син кој немал право да биде негов законски наследник. Бидејќи Џозефина не можела да му роди дете на императорот, тој решил да побара развод. Џозефина немала друг избор и се согласила на развод, што брзо станало факт, а главниот официјален аргумент бил дека немало сведоци за нивниот црковен брак, што го прави неважечки.