Собарот на Папата: Франциск беше еден од нас, на ручек зборувавме и за фудбал

Во срцето на Ватикан, во резиденцијата „Санта Марта“, каде што живее Папата Франциск, осум години сосема обично живеел и дон Тино Скоти – свештеник од Бергамо, кој 31 година служел во Ватикан. Како капелан на капелата во резиденцијата, тој секојдневно се среќавал со Папата – на литургии, во трпезаријата, па дури и во лифтот. Во интервју за италијанскиот весник Кориера дела сера, Скоти открива детали од секојдневниот живот со еден од најскромните папи во поновата историја.

„Папата Франциск имаше едноставен и човечен пристап – блискоста со луѓето ја нарекуваше вистинска љубов,“ раскажува дон Тино. Секое утро пристигнувал со мало внимание – шише сок или мармалад – за некој од чуварите или монахињите кои славеле роденден. Но, она што најмногу го изненадило Скоти бил ставот на Папата кон луѓето: наместо високи претставници или кардинали, тој сакал на литургиите да доаѓаат обични луѓе – вработени во Ватикан кои никогаш немале лична средба со него. Потоа почнале да канат верници од различни парохии.

„Во почетокот беше тешко, не е лесно да имаш Папа до тебе. На првата литургија ни рече дека ние, свештениците, треба да се научиме да се трпиме меѓусебно,“ вели Скоти. Франциск инсистирал да се поедностави протоколот – дури и персоналот во лифтот со бели ракавици морал да замине.

„Нормално беше да го сретнеш Папата во лифт или како сам си зема шунка од трпезаријата,“ се сеќава капеланот. Секогаш ручал во 12:30 заедно со целиот персонал, разговарајќи отворено, често и за фудбал. Љубител на хуморот, Франциск не се воздржувал да се пошегува, дури и ако некој се навредел. Сепак, кога станува збор за службата, бил строг – ако некој бил расеан, ќе му речел отворено: „Ако не те интересира, оди си!“

Не сакал „кралски двор“ околу себе. Еднаш, кога му сошиле бели панталони, тој одговорил: „Ќе ги носам само ако кардиналите почнат да носат црвени!“ На Велигден, по обедот со неколкумина прелати, рекол: „Сега ајде да ги измиеме чиниите.“

За разлика од неговиот претходник Бенедикт XVI, кој строго се држел до протоколите поради скромноста и срамежливоста, Франциск го рушеше секој дворски манир. „Никогаш не го интересирале традиционалистите. Беше како вакциниран од тие работи“, вели дон Скоти.

Секој ден се будел во 5 часот и се молел два часа. Вечер, во 19 часот, седел во црквата – мирен, тивок, еден час во тишина. „Папата Франциск ќе остане запаметен не по говорите, туку по гестовите – средбите со затвореници, сиромашни, деца… по неговиот едноставен начин на живот“, заклучува капеланот. И додава – „Остави таква трага, што оној што ќе го наследи, нема да може да биде поинаков. Тој остана доследен до самиот крај.“