28 мај 2025
• од Гоце Кически
Додека Северна Македонија го продолжува својот долг пат кон членство во Европската Унија, останува една непријатна вистина: главната пречка не е ставот на Бугарија за нашата иднина, туку нашата неподготвеност искрено да се соочиме со заедничкото минато.
Во 2022 година, Бугарија го укина ветото за започнување на пристапните преговори на Северна Македонија со ЕУ, прифаќајќи го таканаречениот „француски предлог“ — рамка што овозможуваше нашата земја да се движи напред во процесот. Но, овој процес не е без очекувања. Еден од клучните елементи е уставната измена со која Бугарите ќе бидат признаени како конститутивен народ. Ова не е барање за привилегии — туку за основно признание на една историска и жива заедница што длабоко придонела за општественото ткиво на нашата земја.
Но, Бугарите не се единствени. Повеќе заедници исто така чекаат уставно признание — меѓу нив Хрвати, Црногорци, Египќани, Словенци, Евреи и Горани.
Овие заедници, иако помалубројни, заслужуваат еднаков респект и достоинство. Вклучувањето во Уставот не е само морална и демократска обврска — туку и чекор кон вистински европски стандарди на плурализам и инклузивност.
Оваа потреба од историско помирување со Бугарија произлегува директно од Договорот за добрососедство потпишан во 2017 година, кој двете земји се обврзаа да го почитуваат. Во неговата суштина е признавањето на заедничката историја — поим што се однесува на вековни испреплетени културни, јазични и национални искуства. Идејата беше едноставна, но моќна: дека помирувањето и напредокот зависат од взаемна почит и историска вистина.
За жал, оваа соработка е поткопана од подемот на националистичката реторика, особено од новата влада предводена од ВМРО-ДПМНЕ и премиерот Христијан Мицкоски. Откако ја презеде власта, Мицкоски повторно промовира исклучива нарација што ги негира заедничките историски елементи меѓу Македонците и Бугарите, инсистирајќи на апсолутен и одделен „многувековен македонски идентитет“ кој ги брише непријатните вистини.
Овој политички курс не само што ги нарушува принципите на Договорот за добрососедство, туку активно ја саботира нашата ЕУ перспектива — патека што поголемиот дел од граѓаните и натаму ја поддржуваат. Уште полошо, се засилува антипатиската реторика кон Бугарија во медиумите, училиштата и јавниот дискурс, дополнително маргинализирајќи ги Бугарите кои едноставно бараат да бидат видени и чуени во сопствената земја.
Да бидеме јасни: Бугарија не се обидува да ја прекрои нашата иднина. Таа бара да престанеме да го прекројуваме минатото. Иднината во ЕУ бара искреност, инклузивност и храброст да се соочиме со сопствената историја — дури и кога таа предизвикува стари митови. Помирувањето не е слабост. Тоа е темел на единство, достоинство и напредок.
Иднината на Северна Македонија е сигурна и светла — како почитуван член на Европската Унија, нашите потенцијали се огромни. Имаме талент, култура и сила што можеме да ѝ ги понудиме на Европа. Да не го одложуваме нашето европско место поради страв од минатото. Да продолжиме напред — обединети и горди, со сите наши граѓани рамноправно застапени и со сите наши истории искрено раскажани. Време е да продолжиме.
Зголемени плати и нови инвестиции во големо државно фабричко претпријатие во Бугарија
Расчистен случајот со пукањето во Тетово – лишени од слобода двајца малолетници
28 мај 2025
• од Гоце Кически
Додека Северна Македонија го продолжува својот долг пат кон членство во Европската Унија, останува една непријатна вистина: главната пречка не е ставот на Бугарија за нашата иднина, туку нашата неподготвеност искрено да се соочиме со заедничкото минато.
Во 2022 година, Бугарија го укина ветото за започнување на пристапните преговори на Северна Македонија со ЕУ, прифаќајќи го таканаречениот „француски предлог“ — рамка што овозможуваше нашата земја да се движи напред во процесот. Но, овој процес не е без очекувања. Еден од клучните елементи е уставната измена со која Бугарите ќе бидат признаени како конститутивен народ. Ова не е барање за привилегии — туку за основно признание на една историска и жива заедница што длабоко придонела за општественото ткиво на нашата земја.
Но, Бугарите не се единствени. Повеќе заедници исто така чекаат уставно признание — меѓу нив Хрвати, Црногорци, Египќани, Словенци, Евреи и Горани.
Овие заедници, иако помалубројни, заслужуваат еднаков респект и достоинство. Вклучувањето во Уставот не е само морална и демократска обврска — туку и чекор кон вистински европски стандарди на плурализам и инклузивност.
Оваа потреба од историско помирување со Бугарија произлегува директно од Договорот за добрососедство потпишан во 2017 година, кој двете земји се обврзаа да го почитуваат. Во неговата суштина е признавањето на заедничката историја — поим што се однесува на вековни испреплетени културни, јазични и национални искуства. Идејата беше едноставна, но моќна: дека помирувањето и напредокот зависат од взаемна почит и историска вистина.
За жал, оваа соработка е поткопана од подемот на националистичката реторика, особено од новата влада предводена од ВМРО-ДПМНЕ и премиерот Христијан Мицкоски. Откако ја презеде власта, Мицкоски повторно промовира исклучива нарација што ги негира заедничките историски елементи меѓу Македонците и Бугарите, инсистирајќи на апсолутен и одделен „многувековен македонски идентитет“ кој ги брише непријатните вистини.
Овој политички курс не само што ги нарушува принципите на Договорот за добрососедство, туку активно ја саботира нашата ЕУ перспектива — патека што поголемиот дел од граѓаните и натаму ја поддржуваат. Уште полошо, се засилува антипатиската реторика кон Бугарија во медиумите, училиштата и јавниот дискурс, дополнително маргинализирајќи ги Бугарите кои едноставно бараат да бидат видени и чуени во сопствената земја.
Да бидеме јасни: Бугарија не се обидува да ја прекрои нашата иднина. Таа бара да престанеме да го прекројуваме минатото. Иднината во ЕУ бара искреност, инклузивност и храброст да се соочиме со сопствената историја — дури и кога таа предизвикува стари митови. Помирувањето не е слабост. Тоа е темел на единство, достоинство и напредок.
Иднината на Северна Македонија е сигурна и светла — како почитуван член на Европската Унија, нашите потенцијали се огромни. Имаме талент, култура и сила што можеме да ѝ ги понудиме на Европа. Да не го одложуваме нашето европско место поради страв од минатото. Да продолжиме напред — обединети и горди, со сите наши граѓани рамноправно застапени и со сите наши истории искрено раскажани. Време е да продолжиме.
Зголемени плати и нови инвестиции во големо државно фабричко претпријатие во Бугарија
Расчистен случајот со пукањето во Тетово – лишени од слобода двајца малолетници
28 мај 2025
• од Гоце Кически
Додека Северна Македонија го продолжува својот долг пат кон членство во Европската Унија, останува една непријатна вистина: главната пречка не е ставот на Бугарија за нашата иднина, туку нашата неподготвеност искрено да се соочиме со заедничкото минато.
Во 2022 година, Бугарија го укина ветото за започнување на пристапните преговори на Северна Македонија со ЕУ, прифаќајќи го таканаречениот „француски предлог“ — рамка што овозможуваше нашата земја да се движи напред во процесот. Но, овој процес не е без очекувања. Еден од клучните елементи е уставната измена со која Бугарите ќе бидат признаени како конститутивен народ. Ова не е барање за привилегии — туку за основно признание на една историска и жива заедница што длабоко придонела за општественото ткиво на нашата земја.
Но, Бугарите не се единствени. Повеќе заедници исто така чекаат уставно признание — меѓу нив Хрвати, Црногорци, Египќани, Словенци, Евреи и Горани.
Овие заедници, иако помалубројни, заслужуваат еднаков респект и достоинство. Вклучувањето во Уставот не е само морална и демократска обврска — туку и чекор кон вистински европски стандарди на плурализам и инклузивност.
Оваа потреба од историско помирување со Бугарија произлегува директно од Договорот за добрососедство потпишан во 2017 година, кој двете земји се обврзаа да го почитуваат. Во неговата суштина е признавањето на заедничката историја — поим што се однесува на вековни испреплетени културни, јазични и национални искуства. Идејата беше едноставна, но моќна: дека помирувањето и напредокот зависат од взаемна почит и историска вистина.
За жал, оваа соработка е поткопана од подемот на националистичката реторика, особено од новата влада предводена од ВМРО-ДПМНЕ и премиерот Христијан Мицкоски. Откако ја презеде власта, Мицкоски повторно промовира исклучива нарација што ги негира заедничките историски елементи меѓу Македонците и Бугарите, инсистирајќи на апсолутен и одделен „многувековен македонски идентитет“ кој ги брише непријатните вистини.
Овој политички курс не само што ги нарушува принципите на Договорот за добрососедство, туку активно ја саботира нашата ЕУ перспектива — патека што поголемиот дел од граѓаните и натаму ја поддржуваат. Уште полошо, се засилува антипатиската реторика кон Бугарија во медиумите, училиштата и јавниот дискурс, дополнително маргинализирајќи ги Бугарите кои едноставно бараат да бидат видени и чуени во сопствената земја.
Да бидеме јасни: Бугарија не се обидува да ја прекрои нашата иднина. Таа бара да престанеме да го прекројуваме минатото. Иднината во ЕУ бара искреност, инклузивност и храброст да се соочиме со сопствената историја — дури и кога таа предизвикува стари митови. Помирувањето не е слабост. Тоа е темел на единство, достоинство и напредок.
Иднината на Северна Македонија е сигурна и светла — како почитуван член на Европската Унија, нашите потенцијали се огромни. Имаме талент, култура и сила што можеме да ѝ ги понудиме на Европа. Да не го одложуваме нашето европско место поради страв од минатото. Да продолжиме напред — обединети и горди, со сите наши граѓани рамноправно застапени и со сите наши истории искрено раскажани. Време е да продолжиме.
Зголемени плати и нови инвестиции во големо државно фабричко претпријатие во Бугарија
Расчистен случајот со пукањето во Тетово – лишени од слобода двајца малолетници