Љубомир Милетич – чуварот на македонското и бугарското културно наследство
01 јуни 2025
• од Методи Петров
На денешен ден, 1-ви јуни, се навршуваат 88 години од смртта на големиот филолог, историчар и етнограф Љубомир Георгиев Милетич, кој со својот живот и дело остави неизбришлива трага во културниот и научниот развој на нашиот народ. Роден во 1863 година во Штип, Милетич своето образование го стекна во Загреб и Прага, а животот и творештвото ги посвети на проучувањето на историјата и културата на македонските Бугари.
Како еден од основачите на Софискиот универзитет и негов ректор, Милетич одигра клучна улога во развојот на историските и филолошките науки. Покрај тоа, тој беше избран за претседател на Историско-филолошкиот факултет и Управителниот совет на Бугарската академија на науките, потврдувајќи го својот углед во научните кругови.
Љубомир Милетич беше и претседател на Македонскиот научен институт, долги години уредник на списанието „Македонски преглед“ и автор на над 400 научни трудови – дела кои го афирмираа значењето на македонските Бугари во културно-историскиот развој на Балканот. Неговата уредничка работа на поредицата „Материјали за историјата на македонското ослободително движење“ го направи клучен сведок и чувар на спомените за подвизите на македонските војводи и водачи.
Милетич со гордост потсетуваше на големината на македонските Бугари и нивната културна мисија:
„Се гордееме, многу се гордееме со своите свети Солунски браќа. И со полно право: во взаемното натпреварување денес просветените народи не престануваат со благородна гордост да покажат од минатото епохални моменти, кога нивната културна животноспособност се пројавила со дела од обшточовечко значење. И ние, Бугарите, единствени меѓу јужните Словени, сме честити, дека уште во нашата древна историја, пред повеќе од илјада години, имаме културни пројави на нашиот народен гениј, кој високо не' издигат како историски народ...“
Во своите историски анализи, Милетич ја подвлекуваше важноста на Македонија како јадро на бугарското национално единство и како мост кон европската култура:
„Ехото на силната и жестока борба за ослободување на македонските Бугари одекна низ целиот свет, токму затоа што Македонија не е некоја зафрлена провинција на Турското Царство, туку се наоѓа во срцето на западниот дел на Балканскиот Полуостров... За Бугарија, Македонија поради своето население и во минатото и сега претставува јадро на западната половина на општобугарската татковина.“
Делото на Љубомир Милетич е сведоштво за искрена љубов кон Македонија и кон бугарскиот народ. Неговото дело денес останува важен патоказ за разбирањето на нашето минато и за зачувување на историската свест. Нека оваа годишнина биде потсетник на неговата големина и на светлата традиција што ја остави зад себе.
Љубомир Милетич – чуварот на македонското и бугарското културно наследство
01 јуни 2025
• од Методи Петров
На денешен ден, 1-ви јуни, се навршуваат 88 години од смртта на големиот филолог, историчар и етнограф Љубомир Георгиев Милетич, кој со својот живот и дело остави неизбришлива трага во културниот и научниот развој на нашиот народ. Роден во 1863 година во Штип, Милетич своето образование го стекна во Загреб и Прага, а животот и творештвото ги посвети на проучувањето на историјата и културата на македонските Бугари.
Како еден од основачите на Софискиот универзитет и негов ректор, Милетич одигра клучна улога во развојот на историските и филолошките науки. Покрај тоа, тој беше избран за претседател на Историско-филолошкиот факултет и Управителниот совет на Бугарската академија на науките, потврдувајќи го својот углед во научните кругови.
Љубомир Милетич беше и претседател на Македонскиот научен институт, долги години уредник на списанието „Македонски преглед“ и автор на над 400 научни трудови – дела кои го афирмираа значењето на македонските Бугари во културно-историскиот развој на Балканот. Неговата уредничка работа на поредицата „Материјали за историјата на македонското ослободително движење“ го направи клучен сведок и чувар на спомените за подвизите на македонските војводи и водачи.
Милетич со гордост потсетуваше на големината на македонските Бугари и нивната културна мисија:
„Се гордееме, многу се гордееме со своите свети Солунски браќа. И со полно право: во взаемното натпреварување денес просветените народи не престануваат со благородна гордост да покажат од минатото епохални моменти, кога нивната културна животноспособност се пројавила со дела од обшточовечко значење. И ние, Бугарите, единствени меѓу јужните Словени, сме честити, дека уште во нашата древна историја, пред повеќе од илјада години, имаме културни пројави на нашиот народен гениј, кој високо не' издигат како историски народ...“
Во своите историски анализи, Милетич ја подвлекуваше важноста на Македонија како јадро на бугарското национално единство и како мост кон европската култура:
„Ехото на силната и жестока борба за ослободување на македонските Бугари одекна низ целиот свет, токму затоа што Македонија не е некоја зафрлена провинција на Турското Царство, туку се наоѓа во срцето на западниот дел на Балканскиот Полуостров... За Бугарија, Македонија поради своето население и во минатото и сега претставува јадро на западната половина на општобугарската татковина.“
Делото на Љубомир Милетич е сведоштво за искрена љубов кон Македонија и кон бугарскиот народ. Неговото дело денес останува важен патоказ за разбирањето на нашето минато и за зачувување на историската свест. Нека оваа годишнина биде потсетник на неговата големина и на светлата традиција што ја остави зад себе.
Љубомир Милетич – чуварот на македонското и бугарското културно наследство
01 јуни 2025
• од Методи Петров
На денешен ден, 1-ви јуни, се навршуваат 88 години од смртта на големиот филолог, историчар и етнограф Љубомир Георгиев Милетич, кој со својот живот и дело остави неизбришлива трага во културниот и научниот развој на нашиот народ. Роден во 1863 година во Штип, Милетич своето образование го стекна во Загреб и Прага, а животот и творештвото ги посвети на проучувањето на историјата и културата на македонските Бугари.
Како еден од основачите на Софискиот универзитет и негов ректор, Милетич одигра клучна улога во развојот на историските и филолошките науки. Покрај тоа, тој беше избран за претседател на Историско-филолошкиот факултет и Управителниот совет на Бугарската академија на науките, потврдувајќи го својот углед во научните кругови.
Љубомир Милетич беше и претседател на Македонскиот научен институт, долги години уредник на списанието „Македонски преглед“ и автор на над 400 научни трудови – дела кои го афирмираа значењето на македонските Бугари во културно-историскиот развој на Балканот. Неговата уредничка работа на поредицата „Материјали за историјата на македонското ослободително движење“ го направи клучен сведок и чувар на спомените за подвизите на македонските војводи и водачи.
Милетич со гордост потсетуваше на големината на македонските Бугари и нивната културна мисија:
„Се гордееме, многу се гордееме со своите свети Солунски браќа. И со полно право: во взаемното натпреварување денес просветените народи не престануваат со благородна гордост да покажат од минатото епохални моменти, кога нивната културна животноспособност се пројавила со дела од обшточовечко значење. И ние, Бугарите, единствени меѓу јужните Словени, сме честити, дека уште во нашата древна историја, пред повеќе од илјада години, имаме културни пројави на нашиот народен гениј, кој високо не' издигат како историски народ...“
Во своите историски анализи, Милетич ја подвлекуваше важноста на Македонија како јадро на бугарското национално единство и како мост кон европската култура:
„Ехото на силната и жестока борба за ослободување на македонските Бугари одекна низ целиот свет, токму затоа што Македонија не е некоја зафрлена провинција на Турското Царство, туку се наоѓа во срцето на западниот дел на Балканскиот Полуостров... За Бугарија, Македонија поради своето население и во минатото и сега претставува јадро на западната половина на општобугарската татковина.“
Делото на Љубомир Милетич е сведоштво за искрена љубов кон Македонија и кон бугарскиот народ. Неговото дело денес останува важен патоказ за разбирањето на нашето минато и за зачувување на историската свест. Нека оваа годишнина биде потсетник на неговата големина и на светлата традиција што ја остави зад себе.