Од гробот до Воскресение – Христовото патување во Велика Сабота

Денес, православните христијани ширум светот ја одбележуваат Великата и Света Сабота – еден од најдлабоките и најтаинствени денови во целата христијанска година. Оваа сабота, која претходи на Воскресението Христово, не е само ден на тишина и чекање, туку е и ден на божествена дејствителност – ден кога Христос слегува во адот, го разрушува царството на смртта и на сите затворени души им го носи спасението.

Божјиот Одмор по новото Создание

Како што Бог по создавањето на светот на седмиот ден се одмори, така и сега, по спасителната жртва на крстот, Синот Божји се упокои – не како некој што починува во беспомошност, туку како Цар што победнички влегува во темнината за да ја просветли. На Велика Сабота, телото на Христос мирува во гробот, но душата Негова, обожена и божествена, слегува во адот за да ги разурне неговите врати.

Овој ден не е обичен ден на жалост, туку ден на надеж во најдлабоката темнина. Тоа е мигот кога светот, привидно замрзнат, всушност пулсира со невидлива божествена енергија што подготвува сè за триумфот на Воскресението.

Големината на Велика Сабота

Црквата ја нарекува оваа сабота „велика“ не поради долги часови или надворешен сјај, туку заради натприродното дело што се извршува во неа. Ова е ден на тишината на земјата и ден на гласното движење во духовниот свет. Христос не е во одмор во смисла на неактивност, туку во свет таинствен труд – тој го руши адот, ја победува смртта, и го отвора патот за воскресението на сите луѓе.

Тајната на Христовото Слегување во Адот

Во древниот символизам, адот е место на сенки и заборав – место каде што човечките души остануваат заробени поради прародителската вина. Но, кога Христос влегува во адот, тој не е како обичен човек, туку како Бог во телото, Непобедлив и Свет. Душата Негова, чиста од грев, не е задржана, туку станува светлина што ги разгорува темнините.

Токму ова слегување е причина поради која Велика Сабота не е крај, туку почеток на новото – почеток на Воскресението што ќе блесне со првите зраци на Пасхалната ноќ.

Симболика и поука

Секоја Велика Сабота нè потсетува дека, и кога изгледа дека сè е завршено, кога гробот е запечатен, кога тишината изгледа како крај – Бог дејствува во скриеното. Тоа е поука за надеж, вера и трпение. Во сопствениот живот, кога ни се чини дека сме затворени во гроб на болка, страв или сомнеж – токму тогаш Христос може да слегне во нашиот „ад“ и да нè поведе кон светлината.

Велика Сабота е чекорот пред Воскресението, длабокиот здив на вселената пред да изрече „Христос воскресе!“
Тоа е ден кога сè мирува, но и ден кога сè се менува.

Христос е во гроб – но не за долго. Вечноста е пред нас.