03 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Царот Константин Велики и неговата мајка, царицата Елена, се едни од најзначајните личности во историјата на христијанството. Заради нивните големи заслуги во признавањето, ширењето и зацврстувањето на христијанската вера, Светата православна црква ги прогласила за светители и рамноапостолни – титула што ги изедначува по значење со самите апостоли Христови.
Царот Константин е првиот римски император кој ја признал христијанската вера, по векови на прогон и страдања на христијаните низ Римската империја. Со Миланскиот едикт од 313 година тој официјално го озаконил христијанството, дозволувајќи слобода на вероисповед. Со тоа започнал нов период – време на слободно исповедање на Христовата вера и масовно градење на цркви. За неговото дело, црквата го споредува со апостолот Павле.
Царот Константин, познат и како втемелувач на Цариград (Константинопол), се смета и за градител на христијанскиот идентитет на Византија, која ќе стане силен столб на православието во наредните векови.
Царицата Елена, мајката на Константин, исто така оставила длабока трага во историјата на христијанството. Позната е по нејзината посета на Светата земја, каде, според преданието, го пронашла вистинскиот Христов крст. Таа изградла многу цркви, меѓу кои и Црквата на Светиот Гроб во Ерусалим. Низ вековите, Елена е почитувана како пример за благочестива жена и покровителка на светите места.
Култот кон светите Константин и Елена почнал да се шири уште во IV век, а нивниот празник се слави на 3 јуни според новиот, односно на 21 мај според стариот календар. Во некои краишта овој ден се смета за „тежок празник“ – ден кога не се работи, туку се посветува на молитва и обичаи.
Во Гевгелиско, на пример, никој не работел на овој ден, а народот се собирал на панаѓур во селото Мрзенци. Во Радовиш пак, верниците ноќевале во селото Конче, каде што оставале ветени дарови во црквата – како крпи, кошули, чорапи, или жртвени дарови како јагниња и телиња – сето тоа како молитва за здравје и благослов.
На овој ден именден празнуваат: Костадин, Костадинка, Кочо, Елена, Ленка, Лена и сите други кои го носат името на овие славни светители. Нивниот празник не е само повод за славење, туку и за сеќавање на луѓето што со својата вера, решителност и визија го смениле текот на историјата.
Нека им е слава и чест на Светите рамноапостоли Константин и Елена!
03 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Царот Константин Велики и неговата мајка, царицата Елена, се едни од најзначајните личности во историјата на христијанството. Заради нивните големи заслуги во признавањето, ширењето и зацврстувањето на христијанската вера, Светата православна црква ги прогласила за светители и рамноапостолни – титула што ги изедначува по значење со самите апостоли Христови.
Царот Константин е првиот римски император кој ја признал христијанската вера, по векови на прогон и страдања на христијаните низ Римската империја. Со Миланскиот едикт од 313 година тој официјално го озаконил христијанството, дозволувајќи слобода на вероисповед. Со тоа започнал нов период – време на слободно исповедање на Христовата вера и масовно градење на цркви. За неговото дело, црквата го споредува со апостолот Павле.
Царот Константин, познат и како втемелувач на Цариград (Константинопол), се смета и за градител на христијанскиот идентитет на Византија, која ќе стане силен столб на православието во наредните векови.
Царицата Елена, мајката на Константин, исто така оставила длабока трага во историјата на христијанството. Позната е по нејзината посета на Светата земја, каде, според преданието, го пронашла вистинскиот Христов крст. Таа изградла многу цркви, меѓу кои и Црквата на Светиот Гроб во Ерусалим. Низ вековите, Елена е почитувана како пример за благочестива жена и покровителка на светите места.
Култот кон светите Константин и Елена почнал да се шири уште во IV век, а нивниот празник се слави на 3 јуни според новиот, односно на 21 мај според стариот календар. Во некои краишта овој ден се смета за „тежок празник“ – ден кога не се работи, туку се посветува на молитва и обичаи.
Во Гевгелиско, на пример, никој не работел на овој ден, а народот се собирал на панаѓур во селото Мрзенци. Во Радовиш пак, верниците ноќевале во селото Конче, каде што оставале ветени дарови во црквата – како крпи, кошули, чорапи, или жртвени дарови како јагниња и телиња – сето тоа како молитва за здравје и благослов.
На овој ден именден празнуваат: Костадин, Костадинка, Кочо, Елена, Ленка, Лена и сите други кои го носат името на овие славни светители. Нивниот празник не е само повод за славење, туку и за сеќавање на луѓето што со својата вера, решителност и визија го смениле текот на историјата.
Нека им е слава и чест на Светите рамноапостоли Константин и Елена!
03 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Царот Константин Велики и неговата мајка, царицата Елена, се едни од најзначајните личности во историјата на христијанството. Заради нивните големи заслуги во признавањето, ширењето и зацврстувањето на христијанската вера, Светата православна црква ги прогласила за светители и рамноапостолни – титула што ги изедначува по значење со самите апостоли Христови.
Царот Константин е првиот римски император кој ја признал христијанската вера, по векови на прогон и страдања на христијаните низ Римската империја. Со Миланскиот едикт од 313 година тој официјално го озаконил христијанството, дозволувајќи слобода на вероисповед. Со тоа започнал нов период – време на слободно исповедање на Христовата вера и масовно градење на цркви. За неговото дело, црквата го споредува со апостолот Павле.
Царот Константин, познат и како втемелувач на Цариград (Константинопол), се смета и за градител на христијанскиот идентитет на Византија, која ќе стане силен столб на православието во наредните векови.
Царицата Елена, мајката на Константин, исто така оставила длабока трага во историјата на христијанството. Позната е по нејзината посета на Светата земја, каде, според преданието, го пронашла вистинскиот Христов крст. Таа изградла многу цркви, меѓу кои и Црквата на Светиот Гроб во Ерусалим. Низ вековите, Елена е почитувана како пример за благочестива жена и покровителка на светите места.
Култот кон светите Константин и Елена почнал да се шири уште во IV век, а нивниот празник се слави на 3 јуни според новиот, односно на 21 мај според стариот календар. Во некои краишта овој ден се смета за „тежок празник“ – ден кога не се работи, туку се посветува на молитва и обичаи.
Во Гевгелиско, на пример, никој не работел на овој ден, а народот се собирал на панаѓур во селото Мрзенци. Во Радовиш пак, верниците ноќевале во селото Конче, каде што оставале ветени дарови во црквата – како крпи, кошули, чорапи, или жртвени дарови како јагниња и телиња – сето тоа како молитва за здравје и благослов.
На овој ден именден празнуваат: Костадин, Костадинка, Кочо, Елена, Ленка, Лена и сите други кои го носат името на овие славни светители. Нивниот празник не е само повод за славење, туку и за сеќавање на луѓето што со својата вера, решителност и визија го смениле текот на историјата.
Нека им е слава и чест на Светите рамноапостоли Константин и Елена!