Проф. Андонов: Политичката шизофренија на Мицкоски ја загрозува европската перспектива

Професорот Оливер Андонов од Воената академија недвосмислено укажува дека суштината на секоја здрава и ефективна државна политика лежи во искрената грижа за „суверенот“ – народот. Тоа, според него, е прашање на емпатија – не сентиментална или декларативна, туку реална, чиста и лишена од манипулации.

Андонов нагласува дека вистинската емпатија се манифестира преку изградба на доверба во институциите и преку спроведување конкретни мерки кои го подобруваат животниот стандард. Во еден ваков контекст, надворешната политика, особено прашањата поврзани со евроинтеграциите и стратешките сојузи, добиваат централно место.

Во современиот свет, вели Андонов, членството во сојузи како ЕУ и НАТО е неопходност, а не политичка опција. Затоа, тој остро ја критикува актуелната позиција на лидерот на ВМРО-ДПМНЕ, Христијан Мицкоски, обвинувајќи го за недоследност и политичка шизофренија. Од една страна, Мицкоски, по секоја цена, одбива отворање на Уставот за вклучување на Бугарите како услов за продолжување на преговорите со ЕУ, додека од друга страна, паралелно склучува договор за кредит од 5 милијарди фунти со Обединетото Кралство.

Овој потег, според Андонов, не само што е нелогичен туку отвора сериозни сомнежи за вистинските намери на опозицијата. Тој потсетува дека токму внатрепартиската фракција во ВМРО-ДПМНЕ, чиј дел е и тој, одамна сугерирала стратегиска соработка со Британија – земја која заедно со Франција и Германија ја презема водечката улога во НАТО. Но сомнежот не се однесува на намерите на Британија, туку на искреноста на Мицкоски – и кон македонскиот народ, и кон странските партнери.

Професорот повикува на будност и критичко размислување, особено во период кога Македонија се наоѓа на крстопат меѓу стабилна европска иднина и популистички реторики со краткорочни политички добивки. Неговата анализа е апел за разум, стратегија и одговорност – кон државата, кон граѓаните и кон меѓународните партнери.

Или, како што самиот заклучува: емпатијата кон суверенот не смее да биде алатка за политичка манипулација – таа треба да биде основа на секоја сериозна државна визија.