15 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Здружението „Друштво Србо-Македонци“ на нивниот фејсбук-профил објави опсежен текст со цел да ја осветли, како што наведуваат, „преќутуваната вистина“ за настаните од јуни 1913 година. Според нив, Тиквешкото востание е историски настан што денес често се злоупотребува во антисрпска пропаганда и политичко-публицистички наративи.
Во пресрет на 110-годишнината од настанот, здружението посочува дека востанието не било резултат на народен гнев против српската власт, туку политички и воено организирана акција на ВМРО со поддршка од Бугарија, насочена кон дестабилизација на нововоспоставената српска управа во Вардарска Македонија.
По Првата балканска војна и поразот на Отоманската империја, српската војска влезе во Тиквешијата. Во вакуумот на повлечената турска администрација, српските власти почнаа со воспоставување институции, ред и безбедност. Но, токму тогаш започнува и пропагандата од страна на ВМРО – со порака до населението дека Србија е нов окупатор, а борбата за „ослободување на Македонија“ не е завршена.
Според „Друштво Србо-Македонци“, востанието било темелно организирано од бугарската држава преку својата паравојна структура – ВМРО. На чело со познати војводи како Христо Чернопејев, Петар Чаулев и Дончо Лазаров, устаниците во јуни 1913 година го зазеле Неготино и Кавадарци, очекувајќи поддршка од бугарската армија. Но поддршката никогаш не пристигнала, и востанието било брзо задушено од српската војска.
Здружението остро укажува дека денес, во бугарската и делумно македонската историографија, Тиквешкото востание се прикажува како херојски чин на македонскиот или бугарскиот народ против „српскиот терор“. Притоа, како доказ се користат фотографии и податоци што, според нив, потекнуваат од сосема друг историски контекст – најчесто од времето на Првата светска војна и бугарската окупација на Србија.
„Овие фотографии,“ пишуваат од здружението, „се дело на австроугарски и бугарски фотографи и ги прикажуваат злосторствата врз српскиот народ во Мачва, Топлица и Поморавје – но денес тие се користат како 'доказ' за наводни српски злосторства врз Бугари или Македонци.“
Во СФРЈ, велат од здружението, Тиквешкото востание речиси не се спомнуваше – и тоа не поради некаква забрана, туку поради сознанието дека станува збор за бугарска офанзива, а не за народно востание. Со оглед на лошите односи меѓу Југославија и Бугарија, особено по резолуцијата на Информбирото, оваа тема била чувствителна и избегнувана.
На крајот, „Друштво Србо-Македонци“ апелира на одговорно третирање на историјата. Тие повикуваат академската јавност, медиумите и институциите да ги согледаат фактите објективно и да престанат со корист
Ставовите, анализите и изнесените тврдења во овој текст се целосно преземени од Здружението „Србо-Македонци“ и не го претставуваат ставот, уредувачката политика или гледиштата на редакцијата на Vestimak.mk.
15 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Здружението „Друштво Србо-Македонци“ на нивниот фејсбук-профил објави опсежен текст со цел да ја осветли, како што наведуваат, „преќутуваната вистина“ за настаните од јуни 1913 година. Според нив, Тиквешкото востание е историски настан што денес често се злоупотребува во антисрпска пропаганда и политичко-публицистички наративи.
Во пресрет на 110-годишнината од настанот, здружението посочува дека востанието не било резултат на народен гнев против српската власт, туку политички и воено организирана акција на ВМРО со поддршка од Бугарија, насочена кон дестабилизација на нововоспоставената српска управа во Вардарска Македонија.
По Првата балканска војна и поразот на Отоманската империја, српската војска влезе во Тиквешијата. Во вакуумот на повлечената турска администрација, српските власти почнаа со воспоставување институции, ред и безбедност. Но, токму тогаш започнува и пропагандата од страна на ВМРО – со порака до населението дека Србија е нов окупатор, а борбата за „ослободување на Македонија“ не е завршена.
Според „Друштво Србо-Македонци“, востанието било темелно организирано од бугарската држава преку својата паравојна структура – ВМРО. На чело со познати војводи како Христо Чернопејев, Петар Чаулев и Дончо Лазаров, устаниците во јуни 1913 година го зазеле Неготино и Кавадарци, очекувајќи поддршка од бугарската армија. Но поддршката никогаш не пристигнала, и востанието било брзо задушено од српската војска.
Здружението остро укажува дека денес, во бугарската и делумно македонската историографија, Тиквешкото востание се прикажува како херојски чин на македонскиот или бугарскиот народ против „српскиот терор“. Притоа, како доказ се користат фотографии и податоци што, според нив, потекнуваат од сосема друг историски контекст – најчесто од времето на Првата светска војна и бугарската окупација на Србија.
„Овие фотографии,“ пишуваат од здружението, „се дело на австроугарски и бугарски фотографи и ги прикажуваат злосторствата врз српскиот народ во Мачва, Топлица и Поморавје – но денес тие се користат како 'доказ' за наводни српски злосторства врз Бугари или Македонци.“
Во СФРЈ, велат од здружението, Тиквешкото востание речиси не се спомнуваше – и тоа не поради некаква забрана, туку поради сознанието дека станува збор за бугарска офанзива, а не за народно востание. Со оглед на лошите односи меѓу Југославија и Бугарија, особено по резолуцијата на Информбирото, оваа тема била чувствителна и избегнувана.
На крајот, „Друштво Србо-Македонци“ апелира на одговорно третирање на историјата. Тие повикуваат академската јавност, медиумите и институциите да ги согледаат фактите објективно и да престанат со корист
Ставовите, анализите и изнесените тврдења во овој текст се целосно преземени од Здружението „Србо-Македонци“ и не го претставуваат ставот, уредувачката политика или гледиштата на редакцијата на Vestimak.mk.
15 јуни 2025
• од Станча Јаќимовски
Здружението „Друштво Србо-Македонци“ на нивниот фејсбук-профил објави опсежен текст со цел да ја осветли, како што наведуваат, „преќутуваната вистина“ за настаните од јуни 1913 година. Според нив, Тиквешкото востание е историски настан што денес често се злоупотребува во антисрпска пропаганда и политичко-публицистички наративи.
Во пресрет на 110-годишнината од настанот, здружението посочува дека востанието не било резултат на народен гнев против српската власт, туку политички и воено организирана акција на ВМРО со поддршка од Бугарија, насочена кон дестабилизација на нововоспоставената српска управа во Вардарска Македонија.
По Првата балканска војна и поразот на Отоманската империја, српската војска влезе во Тиквешијата. Во вакуумот на повлечената турска администрација, српските власти почнаа со воспоставување институции, ред и безбедност. Но, токму тогаш започнува и пропагандата од страна на ВМРО – со порака до населението дека Србија е нов окупатор, а борбата за „ослободување на Македонија“ не е завршена.
Според „Друштво Србо-Македонци“, востанието било темелно организирано од бугарската држава преку својата паравојна структура – ВМРО. На чело со познати војводи како Христо Чернопејев, Петар Чаулев и Дончо Лазаров, устаниците во јуни 1913 година го зазеле Неготино и Кавадарци, очекувајќи поддршка од бугарската армија. Но поддршката никогаш не пристигнала, и востанието било брзо задушено од српската војска.
Здружението остро укажува дека денес, во бугарската и делумно македонската историографија, Тиквешкото востание се прикажува како херојски чин на македонскиот или бугарскиот народ против „српскиот терор“. Притоа, како доказ се користат фотографии и податоци што, според нив, потекнуваат од сосема друг историски контекст – најчесто од времето на Првата светска војна и бугарската окупација на Србија.
„Овие фотографии,“ пишуваат од здружението, „се дело на австроугарски и бугарски фотографи и ги прикажуваат злосторствата врз српскиот народ во Мачва, Топлица и Поморавје – но денес тие се користат како 'доказ' за наводни српски злосторства врз Бугари или Македонци.“
Во СФРЈ, велат од здружението, Тиквешкото востание речиси не се спомнуваше – и тоа не поради некаква забрана, туку поради сознанието дека станува збор за бугарска офанзива, а не за народно востание. Со оглед на лошите односи меѓу Југославија и Бугарија, особено по резолуцијата на Информбирото, оваа тема била чувствителна и избегнувана.
На крајот, „Друштво Србо-Македонци“ апелира на одговорно третирање на историјата. Тие повикуваат академската јавност, медиумите и институциите да ги согледаат фактите објективно и да престанат со корист
Ставовите, анализите и изнесените тврдења во овој текст се целосно преземени од Здружението „Србо-Македонци“ и не го претставуваат ставот, уредувачката политика или гледиштата на редакцијата на Vestimak.mk.