01 ноември 2025
• од Станча Јаќимовски
Во јавноста повторно избувна полемика околу бугарското знаме, по гестот на Цеца Ражнатовиќ во Велес. Дел од публиката се навреди, други слегоа рамнодушно, но ретко кој си го постави вистинското прашање:
Дали се плашиме од нашата историја — од тоа дека некогаш Македонците и Бугарите биле еден народ?
Историските факти, опишани во трудовите на охриѓанецот д-р Ѓорѓе Миљковиќ — доктор по музеолошки науки и долгогодишен истражувач на македонската културна историја — зборуваат јасно. Во времето на Илинден, револуционерите во Македонија, како и мнозинството население, се изјаснувале како Бугари. Тоа не е политичка теза, туку документарен факт потврден во спомени, учебници и револуционерни документи од тој период.
Охридското востаничко знаме, изработено во 1903 година, било извезено со бугарски натпис: „СВОБОДА ИЛИ СМЪРТЪ“. Зборови од Христо Ботев — бугарскиот поет и револуционер, кој бил инспирација и за охриѓаните, и за крушевците, и за сите што се бореле против Османлиите. Тоа знаме го благословил охридскиот свештеник Васил Ангелов, а го развеале Христо Узунов и неговите соборци. Денес се чува во Воено-историскиот музеј во Софија — таму каде што му е местото, меѓу знамињата на заедничката борба.
Но денес, кога ќе се спомне бугарското знаме, многумина реагираат со одбивност. Забораваме дека тие бои не биле симбол на поделба, туку на слободата под која нашите предци тргнале во востание. Забораваме дека револуционерите не правеле разлика меѓу „македонски“ и „бугарски“ — тие се чувствувале како дел од еден народ со заедничка вера, јазик и идеал.
Затоа, можеби најискреното прашање што треба да си го поставиме не е „чие било знамето“, туку: дали ние денес се плашиме од сопствената историја?
Историја што не ја измислија политичарите, туку ја напишаа луѓе кои со срце и крв ја бранеа својата земја — и ја нарекуваа Бугарија, затоа што така ја чувствуваа.
Да се плашиме од тоа, значи да се плашиме од вистината.
Ненадминливи Понуди Дневно
4.8 (10276 рецензии)
Заштедете 152.00 ден

